Jippie. Het is weer Voorjaarscongresweek. Een potpourri van psychiaters met verschillend allooi in één ruimte. Smullen! Verbinding die ik het hele jaar mis, maar iedere keer als ik weer op het VJC ben, voel ik dat we een eenheid vormen. Samenzijn in diversiteit, identiteit en activiteit.
Toch heb ik vervelend nieuws. Dit jaar is besloten om strenger te zijn met het uitdelen van de VJC-nascholingspunten. Vroeger was het zo dat je alleen maar even met je badge hoefde te zwaaien, en je had de 20 powerpunten van het VJC weer in de tas. Nu heersen er hele andere scanmores. De nieuwe regels? U moet voor 9:30 uur binnen zijn en u mag pas weg na 17:00 uur. Anders krijgt u de herregistratiepunten niet.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
Er zijn in het verleden teveel psychiaters geweest die het niet zo nauw namen met de scanregels. En ik heb vorig jaar eens goed bekeken wat voor type psychiaters gemakzuchtig en nonchalant scangedrag vertonen. Wie zijn die onverlaten, die feestverstierders, die rücksichtslos de regels aan hun laars lappen en egoïstisch, halfbakken onverdiende nascholingspunten binnen harken? Ik bedoel, ga dan naar Dubai, Cuba, Paramaribo of Curaçao om passief punten te sprokkelen. Dan sprokkel je tenminste nog in de zon.
Welnu, door vorig jaar op het VJC te observeren heb ik op basis van het scangedrag psychiaterprofielen geclassificeerd. Een beetje classificering in een postmodernistisch DSM5 tijdperk kan geen kwaad, dacht ik zo. Daar gaan we dan:
1. De vluchtige vrijgevestigde
Te herkennen aan: loopt in versnelde pas de hal binnen, laat snel de badge zien zonder oogcontact te maken met de scandame. Speurt de ontvangsthal af op een bekende en kijkt vluchtig op zijn/haar telefoon. Dit is het type lange halen, snel thuis. Bezoekt haastig de sessie belastingtips voor de financiering van een eigen praktijk en besluit na 4 telefoontjes van enkele neurotische patiënten uit de privépraktijk dat het wel weer mooi is geweest. Punten in de pocket: retour naar huis.
